Af en toe slaagt ze erin,
Griet Op de Beeck, om me zo warm te maken voor een voorstelling, dat ik meteen op zoek ga naar waar die nog wel mag te zien zijn. Af en toe maak ik het zelf mee, dat ik zo geraakt word door een voorstelling, dat ik er dagen niet goed van ben. Ik herinner me nu nog altijd de impact van
Desh van
Akram Khan. Ik was er ondersteboven van. Als mevrouw Op de Beeck dan een gelijkaardige ervaring meemaakt, dan maakt mij dat benieuwd naar de voorstelling. Zoals dit weekend, door haar "review" in De Morgen van
The Dog Days Are Over van Jan Martens (waarvan ik moet bekennen nog nooit iets gezien te hebben). De tekst sleept je eigenlijk al helemaal mee in het gebeurt. Je ziet bijna de dansers springen. Je ruikt bijna het zweet. Dat is culturele communicatie en dat kan mijn dag goed maken. Gelukkig is de voorstelling nog op tournee en stilletjes droom ik ervan ooit zoiets te kunnen zetten in onze intieme Schipperskapel. Dat zou nogal iets geven.
Foto (c) Piet Goethals
Blogger Comment
Facebook Comment