Te gast in de Schipperskapel: Guido Sterkendries
Toen ik Guido Sterkendries vorige maand een klein beetje leerde kennen, was ik meteen geïntrigeerd door de passionele manier waarmee hij in het leven staat. De Schipperskapel trekt dit soort mensen duidelijk aan. Als je de foto's van Guido ziet, dan ben je onder de indruk, maar als je het verhaal erachter hoort, dan sta je verstomd.
Ik ben niet de enige die onder de indruk is van de mens en het werk. Op mo.be schreef Alma De Walsche het volgende:
Het ritme waarmee Sterkendries te werk gaat, is het ritme van zijn omgeving, het ritme van de natuur en van de Amazonevolkeren. Sterkendries: ‘Je moet leren begrijpen wat het landschap je wil zeggen. Voor indianen is dat iets heel spiritueels. Voor mij is dat niet anders.’ De fotograaf leeft telkens een aantal weken samen met de mensen en de natuur die hij in beeld wil brengen. Hij woont bij hen, slaapt daar, eet hetzelfde voedsel, drinkt dezelfde chicha (gefermenteerde drank), gaat met hen op jacht, trotseert ziektes en gevaren.
De mensen, de dieren en de planten die hij fotografeert, kent hij bij naam. Bij de Huaorani in het Ecuadoraanse Amazonewoud ontmoette Sterkendries onder meer Omentokè en haar man Ahua –broer van de beroemde Huaorani Kemperi– en hun schrandere kleindochter Dabè. De Huaorani behoren tot de meest strijdlustige krijgers van het Amazonewoud en zijn doorgaans moeilijk benaderbaar door blanke buitenstaanders.
Het volledige artikel staat hier.
Op 22 november komt Guido in de Schipperskapel zijn verhaal doen. Het wordt ongetwijfeld een boeiende namiddag! Inschrijven doe je hier.
Voor wie niet kan wachten, alvast deze TEDx talk van Guido.
Blogger Comment
Facebook Comment